Pistoia

Zocca - Pistoia, vrij. 19-06-2015 We ontbijten in de plaatselijke bar met een tosti en zijn voor negen uur op pad. Het is 26 graden en de zon is licht gesluierd, zeer aangenaam om te fietsen. De weg klimt en daalt. Castel d'Aiana, het volgende dorp is een vakantie oord voor de Italianen maar nu nog rustig. We gaan even de dorpskerk in. We fietsen verder door bos of met prachtige uitzichten op de heuvels en bereiken, na 22 kilometer, de Passo del Brasa, 895 m. hoog. Dan de beloning: 15 kilometer afdalen. Even afremmen in de scherpe bochten en verder gaan met die banaan. 's Middags lunchen we in Porretta Therme, een kuuroord met vergane glorie, wel een levendig streekcentrum. De lucht is intussen dicht getrokken en er dreigt onweer. Ons wacht weer een geleidelijke klim van 25 kilometer. De dames aan het tafeltje waarschuwen ons voor het klimmen en wensen ons een 'bon viaggio'. We fietsen door het nauwe dal van de Reno: bossen, een enkel dorpje en diep beneden ons de ruisende rivier met ernaast de spoorlijn. Als de regen verdicht schuilen we even in een piepklein kapelletje in gezelschap van Thersia van Lisieux, padre Pio en sint Jozef met een geknakt hoofdje. De klim verloopt soepel en na de pas wacht een suizende afdaling van 9 kilometer. We krijgen een eerste blik opToscane. In het brede dal ligt een grote stad: Pistoia. We fietsen naar de Piazza del Duomo, het hart van de stad, een plein vol imposante ge bouwen. We genieten er van een drankje en zoeken onze B&B Da Manils op, geregeld door de tourist info. Onze gastvrouw Manilla ontvangt ons vriendelijk en we krijgen een bijzonder smaakvol ingerichte kamer met een kleine, functionele badkamer. Een mooie fietsdag zit erop: 82 kilometers gefietst, 852 m. geklommen en... 1543 door schitterende natuur. Niets te klagen! De kultuur bewaren we tot morgen. Als we rond acht uur een terrasje, een stukje straat afgebakend met bloembakken, opzoeken zijn we de eersten. Een uur later is het helemaal vol. We leren elke dag de Italiaanse keuken beter kennen en die is aan ons besteed. Vandaag delen we een Toscaanse antipasta en nemen een girasole, een kleine pizza, met een wijntje van de streek. Zocca - Pistoia, vrij. 19-06-2015 We ontbijten in de plaatselijke bar met een tosti en zijn voor negen uur op pad. Het is 26 graden en de zon is licht gesluierd, zeer aangenaam om te fietsen. De weg klimt en daalt. Castel d'Aiana, het volgende dorp is een vakantie oord voor de Italianen maar nu nog rustig. We gaan even de dorpskerk in. We fietsen verder door bos of met prachtige uitzichten op de heuvels en bereiken, na 22 kilometer, de Passo del Brasa, 895 m. hoog. Dan de beloning: 15 kilometer afdalen. Even afremmen in de scherpe bochten en verder gaan met die banaan. 's Middags lunchen we in Porretta Therme, een kuuroord met vergane glorie, wel een levendig streekcentrum. De lucht is intussen dicht getrokken en er dreigt onweer. Ons wacht weer een geleidelijke klim van 25 kilometer. De dames aan het tafeltje waarschuwen ons voor het klimmen en wensen ons een 'bon viaggio'. We fietsen door het nauwe dal van de Reno: bossen, een enkel dorpje en diep beneden ons de ruisende rivier met ernaast de spoorlijn. Als de regen verdicht schuilen we even in een piepklein kapelletje in gezelschap van Thersia van Lisieux, padre Pio en sint Jozef met een geknakt hoofdje. De klim verloopt soepel en na de pas wacht een suizende afdaling van 9 kilometer. We krijgen een eerste blik opToscane. In het brede dal ligt een grote stad: Pistoia. We fietsen naar de Piazza del Duomo, het hart van de stad, een plein vol imposante ge bouwen. We genieten er van een drankje en zoeken onze B&B Da Manils op, geregeld door de tourist info. Onze gastvrouw Manilla ontvangt ons vriendelijk en we krijgen een bijzonder smaakvol ingerichte kamer met een kleine, functionele badjikamer. Een mooie fietsdag zit erop: 82 kilometers gefietst, 852 m. geklommen en... 1543 door schitterende natuur. Niets te klagen! De kultuur bewaren we tot morgen. Als we rond acht uur een terrasje, een stukje straat afgebakend met bloembakken, opzoeken zijn we de eersten. Een uur later is het helemaal vol. We leren elke dag de Italiaanse keuken beter kennen en die is aan ons besteed. Vandaag delen we een Toscaanse antipasta en nemen een girasole, een kleine pizza, met een wijntje van de streek.