Vaticaanstad

Trevignano - Roma, ma. 29-06-2015 We ontbijten met uitzicht op het lago di Bracciano dat er als een gladde spiegel bij ligt. We starten  langzaam want het plan is tot net voor Rome door te fietsen. Het is een stralende dag en het belooft heel warm te worden. Er is een fietspad dat na een paar kilometer abrupt weer ophoudt. We fietsen onderaan een groene en rotsige heuvelflank die overgaat in glooiende akkers. Aan de andere kant het turkooisen meer met een strook campings. Zo bereiken we Anguillara. In mijn enthousiasme rij ik na een klim de helling af en sta bij het meer en het strandje waar volop gezwommen wordt. We klimmen terug naar het oude dorp dat boven op een rots ligt. Daar gaat het dagelijks leven zijn gang, geen vakantieganger te bekennen. Het meer van Bracciano is een bekend vakantieoord voor romeinen. Jan vult de bidons met water, koel uit de fontein, en ik struin door de hobbelige, smalle straatjes met doorkijkjes op het meer. De kerk op het hoogste punt is gesloten. Er is wel een infobord met foto's en de geschiedenis van de kerk. De klokkentoren ernaast is veel ouder. We fietsen verder langs een drukke verkeersweg met kleine bedrijven naar het volgende dorp waar we wat drinken. Als we de hoofdweg verlaten fietsen we opnieuw door een glooiend heuvelland met akkers vol koren of al geoogst, bloeiende zonnebloemen, bos en plukjes huizen. Plots staan er meer landhuizen en neemt de bebouwing toe. We zijn in de voorsteden van Rome. De rustige weg krijgt de allure van een snelweg en zo komen we Rome binnen. Geen spoor van een hotel of B&B. Op een pleintje bestuderen we de kaart en fietsen de Via Aurelia af die eindigt bij de hoge vestingmuur die Vatikaanstad omgeeft. We fietsen  er omheen en bereiken ons einddoel: het sint Pietersplein. Het is er vol mensen en vol leven. Een priester, later blijkt van de security, spreekt me aan. Als ik zeg dat ee uit Amsterdam komen met de fiets, biedt hij spontaan een stempel aan. We geven onze credenciales mee en een half uur later is hij terug met een oorkonde en een stempel van het Vatikaan. Ongelooflijk! We komen aan op het feest van Petrus en Paulus na een tocht van precies vijf weken. Bij de toeristeninfo krijgen we een adres waar pelgrims terecht kunnen. We fietsen naar Tratevere, een levendige en volkse wijk van Rome en komen terecht in een klooster van de Franciscanessen. We worden er hartelijk ontvangen en kunnen er twee nachten blijven. Voor het eerst zijn we pelgrims onder de pelgrims. Allen zijn naar Rome gelopen, wekenlang. Ieder heeft haar of zijn eigen verhaal. Voor we aan tafel gaan, is er een kleine ceremonie: de vandaag aangekomen pelgrims worden de voeten gewassen en gekust, een teken van respect, vriendschap en dienstbaarheid. Het ontroert me. Daarna eten we samen. Aan tafel praten we Nederlands met zijn vijven. Onze pelgrimstocht is ten einde, een  dag eerder en anders dan we dachten. Er staan 2.417 kilometer op de teller. Een weetje voor onze sponsors van 1 cent per kilometer. Nu rest Rome en het regelen van de thuisreis, van ons en onze fietsen. Dank voor jullie reacties en giften