Wageningen - Putten, woe. 23-04-2015
Door: Karlien
Blijf op de hoogte en volg Karlien en Jan
22 April 2015 | Nederland, Putten
Wageningen - Putten, woe. 23-04-2015
Prima geslapen! Een smakelijk ontbijt met heerlijke koffie uit zo een super apparaat wacht. De gastvrouw stapt snel op want ze gaat wandelen met een vriendin. De gastheer schuift bij ons aan en zoekt op hoe de Utrechtse heuvelrug is ontstaan: opgehoopt puin uit de ijstijd! Dan vertelt hij enthousiast over zijn hobby: 3D fotografie. Hij laat ons een paar schitterende dia's zien. Met moeite rukken we ons los uit de ontmoeting, laden onze fietsen en nemen afscheid van onze gastheer.
We fietsen de dijk op waar de uiterwaarden van de Rijn zich ontrollen in groene voorjaarspracht. Vanaf de dijk klimmen we langs het arboretum Belmonte naar Hoog Wageningen en een villawijk. Dan fietsen we door het boerenland en bossen richting Ginkelzand en Wolfheze. Plots een gemetselde trap met een muurtje. Wat is dit? Een gedenkteken of een ludieke geldverspilling? Boven de trap is alleen uitzicht op een langs flitsende trein. Het blijkt een kunstwerk: 'Rustpunt'.
We doorkruisen het centrum van Ede en met de ervaring van gisteren kijken we uit naar een supermarkt. Wel een keur aan winkels, van kleding tot fietsenmaker maar geen supermarkt. We fietsen soepel door bos en heide, weilanden met paarden en schapen, langs frisgroene akkers met ontluikende tarwe. We scheren langs Kootwijkerbroek en in Stroe foerageren we bij de Spar. Picknicken aan de rand van een bos. Langzaam breekt de zon door wat onze blote benen deugd doet.
We fietsen langs militaire terreinen, waar de Veluwe rijk aan is. Ze liggen her en der verscholen in de bossen. Plaatsnamen als Uddel en Nieuw Millingen komen ons bekend voor van ons weekje in de 'Rabbit hill'. We fietsen een paar uur door dennen- en loofbossen waar groene beuken horizontaal hun blaadjes ontvouwen en met hun tere groen de weelde van de lente verkondigen. Er is meer jong groen. Van een dichtbevolkt Nederland is niets te merken. De fietspaden variëren van half vergaan, aangestampte aarde of grint, tot nieuwe betonplaten, stukjes geplaveid of vers asfalt. Ze slingeren zich door bossen en over glooiende, geel bruine heidevelden, af en toe parallel aan een secundaire weg. Bij het eerste uitnodigend terras waar ook een bus aanlegt, drinken we koffie.
Een paar kilometer verder herkennen we een weg van onze fietstocht naar Raalte. Nog zeven kilometer hei en bos. Op de Ermelose hei gaan we nog even aan bij een schaapskooi die zowel binnen als buiten overloopt van schapen en lammetjes. Een infobord meldt dat de Romeinen er ooit hun marskamp opsloegen, maar dat is een tijd geleden.
Tegen half vijf bereiken we Putten en hebben er 80 kilometer op zitten. Tijd voor een biertje en een rondje dorp.
Op ons gastadres zijn we uitgenodigd om mee te eten. Een smakelijk maal, een gezellige babbel en een uitstekend bed waar we erg van genieten.
Prima geslapen! Een smakelijk ontbijt met heerlijke koffie uit zo een super apparaat wacht. De gastvrouw stapt snel op want ze gaat wandelen met een vriendin. De gastheer schuift bij ons aan en zoekt op hoe de Utrechtse heuvelrug is ontstaan: opgehoopt puin uit de ijstijd! Dan vertelt hij enthousiast over zijn hobby: 3D fotografie. Hij laat ons een paar schitterende dia's zien. Met moeite rukken we ons los uit de ontmoeting, laden onze fietsen en nemen afscheid van onze gastheer.
We fietsen de dijk op waar de uiterwaarden van de Rijn zich ontrollen in groene voorjaarspracht. Vanaf de dijk klimmen we langs het arboretum Belmonte naar Hoog Wageningen en een villawijk. Dan fietsen we door het boerenland en bossen richting Ginkelzand en Wolfheze. Plots een gemetselde trap met een muurtje. Wat is dit? Een gedenkteken of een ludieke geldverspilling? Boven de trap is alleen uitzicht op een langs flitsende trein. Het blijkt een kunstwerk: 'Rustpunt'.
We doorkruisen het centrum van Ede en met de ervaring van gisteren kijken we uit naar een supermarkt. Wel een keur aan winkels, van kleding tot fietsenmaker maar geen supermarkt. We fietsen soepel door bos en heide, weilanden met paarden en schapen, langs frisgroene akkers met ontluikende tarwe. We scheren langs Kootwijkerbroek en in Stroe foerageren we bij de Spar. Picknicken aan de rand van een bos. Langzaam breekt de zon door wat onze blote benen deugd doet.
We fietsen langs militaire terreinen, waar de Veluwe rijk aan is. Ze liggen her en der verscholen in de bossen. Plaatsnamen als Uddel en Nieuw Millingen komen ons bekend voor van ons weekje in de 'Rabbit hill'. We fietsen een paar uur door dennen- en loofbossen waar groene beuken horizontaal hun blaadjes ontvouwen en met hun tere groen de weelde van de lente verkondigen. Er is meer jong groen. Van een dichtbevolkt Nederland is niets te merken. De fietspaden variëren van half vergaan, aangestampte aarde of grint, tot nieuwe betonplaten, stukjes geplaveid of vers asfalt. Ze slingeren zich door bossen en over glooiende, geel bruine heidevelden, af en toe parallel aan een secundaire weg. Bij het eerste uitnodigend terras waar ook een bus aanlegt, drinken we koffie.
Een paar kilometer verder herkennen we een weg van onze fietstocht naar Raalte. Nog zeven kilometer hei en bos. Op de Ermelose hei gaan we nog even aan bij een schaapskooi die zowel binnen als buiten overloopt van schapen en lammetjes. Een infobord meldt dat de Romeinen er ooit hun marskamp opsloegen, maar dat is een tijd geleden.
Tegen half vijf bereiken we Putten en hebben er 80 kilometer op zitten. Tijd voor een biertje en een rondje dorp.
Op ons gastadres zijn we uitgenodigd om mee te eten. Een smakelijk maal, een gezellige babbel en een uitstekend bed waar we erg van genieten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
