Makkum-Ossenzijl, zo. 10-05-2015

De gastvrouw voorziet ons van een smakelijk ontbijtje aan een tafeltje op onze verdieping. Op ons gemak genieten we ervan in de ochtendzon. Geen zuchtje wind meer.
Tegen negenen fietsen we de dijk op en kijken naar een rimpelloos IJsselmeer. We slingeren door de weilanden en een paar slaperige dorpjes, alleen honden eigenaren zijn al wakker met hun dier. De eerste Friese stad is Workum. In de haven wordt het botenvolk wakker. Een gracht met oude huizen leidt naar het stadshart. Een massieve stompe toren met bovenop het klokkenspel. Ernaast een even massieve kerk waar de kroonluchters branden en Gods lof in gezangen opstijgt. Een paar riante herenhuizen vertellen van een rijk verleden. Langs de gebruikelijke nieuwbouwwijken en villawijk in wording verlaten we Workum. Door de weilanden die wit glanzen in het schelle ochtendlicht fietsen we naar Hindelopen: een schilderachtig dorp de naam stad waardig. Een huis met prachtig geschilderde luiken herinnert aan het schilderwerk waarmee Hindelopen bekend werd in een ver verleden. Aan de haven lokt al een terras, maar we beheersen ons. Langs de imposante dorpskerk die wat uit het lood staat, fietsen we onderaan de dijk verder. Schapen begrazen de bermen. Af en toe klimmen we de dijk op, nieuwsgierig wat er achter ligt: drasland met vogels, een vogelhut of meteen het IJsselmeer waar witte en bruine zeilen afsteken tegen de blauwe lucht, net een tintje lichter dan het water. Stavoren is de derde stad die we aandoen. Koffie met gebak in 'de vrouwe van Stavoren': een terras met uitkijk op de binnenhaven en het beeldje van de hebberige vrouw van Stavoren die voor eeuwig naar het water tuurt. Behalve wat oude huizen langs een gracht achter de dijk heeft Stavoren een industriegebied, een nieuwbouwwijk en een splinternieuwe COOP waar we foerageren.
Na Stavoren fietsen we verder onderaan de dijk naar de Roode klif, 10 meter hoog. In een vlak land kan je dat een klif noemen. Behalve een prachtig uitzicht over het water is er een zwerfsteen als monument dat herinnert aan een slag in1345 waarbij de Friezen de Hollandse graven die hun gebied wilden inpikken, versloegen onder het motto: 'Leaver dea as sleaf'. Na de klif en de klokkentoren van Mirns zien we niet alleen een paar bomen maar een paar bossen op de heuvels! van Gaasterland. We fietsen er doorheen en er staat een stenen bank als dank aan een burgemeester die honderd jaar geleden zich verzette tegen de ontbossing door de mannen uit Den Haag die het lieten kappen voor eigen gewin - niets nieuws onder de zon!
We picnicken bij een 'Seedijkkiekje', een project dat goedkoper had gekund had om het landschap te bewonderen. Verder door de weilanden tot Lemmer. Er zijn meer bomen aan de horizon en dan het Tjeukemeer. Bij de ingang van het dorp is een uitgebreid strand met paviljoen aangelegd. Lemmer met zijn scheepstimmerwerven en sluizen opgestoten in de vaart der volkeren en vol leven op deze zonnige zondag. Ik vind de tocht vandaag vermoeiend in de zin van langdurig en wat saai. Eer is weinig wind al neemt hij wat toe in de middag. Door de kronkelige wegen fietsen we weleens half of aan de wind maar nooit lang tegen.
De laatste 17 kilometer fietsen we door weilanden en akkers of langs een dijk met af en toe een boerderij. Vanaf Schoterzijl volgen we de Linde, een kronkelende rivier, en als we die oversteken zijn we in Ossenzijl, Overijssel. Daar is het recreatiepark De Kluft met voor elk wat wils. Voor ons een kamer met uitzicht op de Weerribben. Na het verkennen van het terrein zijn we toe aan een lekker avondmaal en daarna wat luieren voor TV, vrijwel bedrijp