Assisi

Torgiano - Assisi, do. 25-06-2015 Een stralende dag met een strak blauwe lucht en een smakelijk ontbijt met hoog taart aanbod. We kunnen er weer tegen. Een ochtendgebed in de plaatselijke San Bartolomeo, een opvallend donkere kerk, slechts verlicht door een roosvenster. We hoeven niet ver want we besluiten in Assisi te blijven. Met een afdaling uit Torgiano beginnen we de dag, steken de rivier over en fietsen langs een vrij drukke weg door een paar dorpjes. Dan slaan we af naar Assisi door de Valle Umbra, een dal zo plat als een dubbeltje. Velden vol bloeiende zonnebloemen, mais, koren. Assisi ligt hoog op de heuvelflank. Dan zien we de koepel van de Santa Maria del Angeli en komen we in een modern dorp dat naar deze kerk vernoemd is. Het is een immense basiliek met in het midden het eenvoudig kapelletje van Portiuncula, waar San Francesco regelmatig bad. Nu zit er een klooster aan vast en zijn er allerlei herinneringen aan Franciscus leven te bezoeken zoals een rozentuin. In de sacristie krijgen we een stempel van een Italiaanse non die in Amsterdam geboren is en wat Nederlands spreekt. Hoe klein is de wereld? We fietsen nog drie kilometer verder aan staan aan de voet van de heuvel. Een steile klim tot de poort van san Pietro en we zijn in Assisi, denken we. Het centrum ligt veel hoger en de straten zijn zo steil dat ik het laatste straatje afstap en mijn fiets omhoog zeul. We zijn op de piazza del Comune met fontein, Minervatempel, Palazzo dei Priori en niet te vergeten de toeristen info. De dame reserveert geen hotels maar regelt binnen vijf minuten een kamer in hotel Sole honderd meter verderop. We zijn onder de pannen, en hoe? Assisi is een prachtige stad met een middeleeuws karakter. Ze is autoluw. Alleen eenrichtingsverkeer, smalle straatjes en veel straten bestaan enkel uit trappen. Je zou er zo nog Franciscus of Chiara tegen kunnen komen. Deze twee heiligen zorgen, na acht eeuwen nog steeds dat de stad bloeit als bedevaart oord en toeristische trekpleister. Wij besluiten er een kerkendag van te maken. Een broodje in een van de vele tentjes en dan op naar de basiliek van sint Franciscus. We starten in de bovenste kerk met de fresco's van Giotto, dalen af naar de middelste kerk, een en al muurschildering en intiemer dan de bovenste. En passant zien we in een kloostergang een tentoonstelling van prachtige foto's over Armenie. Dan dalen we af naar de onderste kerk: de sobere crypte met het graf van Franciscus en zijn eerste companen. De twee onderste kerken nodigen uit tot gebed. Een pater zorgt dat we onmiddellijk een stempel krijgen. We wandelen door de oude straatjes en lopen de San Pietro binnen, een prachtige romaanse kerk verbonden aan een benedictijner abdij. Dan op naar de kerk van de heilige Chiara. Evenals Franciscus was ze van goede komaf en door hem geinspireerd, werd ze zijn vrouwelijke tegenvoeter. De chiesa is een barokkerk uit de 17de eeuw. In de crypte, een rijk versierde marmeren kapel, ligt Chiara in een glazen kist. Ik hou daar niet van maar ze is redelijk geconserveerd. Jan is weer door zijn knie gegaan en dan is rust de enige remedie. Ik struin alleen verder naar de San Rufino met een prachtige romaanse voorgevel. De verbouwing in de 16de eeuw vind ik geen succes. In de vloer is deels een glazen bodem aangebracht waar brokstukken van een nog ouder Assisi te zien zijn. Er staat ook de doopvont van Francesco en Chiara. Wat opvalt is de drukte van wandelend publiek in de hoofdstraten en de rust zodra men een zijstraatje inslaat. Je komt er hooguit een kat tegen. Zo kom ik langs de chiesa nova, een barokkerk gebouwd op de plaats waar Franciscus' ouderlijk huis was. Zo nieuw is de kerk ook niet meer. Ze is half ingepakt voor restauratie en half in gebruik. Naast de kerk een standbeeld van Franciscus' ouders, als dank van Assisi dat zij de stad deze grote heilige schonken. Terug in het hotel skypen we met Janneke. Ze is jarig en Froukje neemt de honeurs waar. Janneke reageert even enthoesiast als ze ons ziet, maakt het vakantiegebaar en wijdt zich verder aan haar bordje friet. Leuk om haar even te zien. We tellen eens uit hoeverRome nog is, ongeveer 220 kilometer. Voor het avondeten is er vandaag keuze genoeg. Een restaurantje om de hoek in een trappenstraatje op. De enige vraag: eten we buiten of binnen. Als we getrommel horen en het plein oplopen is daar een sessie trommelen en vendelzwaaien. Een blik in het dal met myriaden van lichtjes is een mooie dagafsluiter.