Asciano

Greve in Chianti - Asciana. 22-06-2015 We ontbijten op een piepklein terrasje onder een strak blauwe lucht en verwonderen ons hoe de huizen hier in elkaar grijpen. Goed en wel op de fiets begint de eerste klim. Het dorp waar we heen gaan schittert hoog op de heuvel. Prachtige uitzichten zodra we van ons stuur opkijken. Bij de afdaling kunnen we er voluit van genieten. Dan volgt een nieuwe klim en als we bijna boven zijn staat er een rode driehoek met: 800 m. 15%. Met deze ondersteunende mededeling zetten we nog een tandje bij en bereiken we Castellina in Chianti. Zoals de naam laat vermoeden: er is een kasteel en er is Chianti. We belanden in een druk straatje met winkeltjes en Chiantiproeverijen. Voor ons volstaat koffie, wat fris en een foto van de imposante burcht op het dorpsplein. Er volgt weer een lange afdaling en sneller dan verwacht staan we aan de buitenwijken van Siena. Er zijn heel wat nieuwe wegen aangelegd maar het centrum van de stad is prima aangegeven. Zoals menig oude stad troont ook Siena op een heuvel, dus klimmen we op naar een van de oude stadspoorten en ik heb het idee in de Middeleeuwen te belanden ware het niet dat in middeleeuwse torens chique winkels zijn ondergebracht. In een rustig straatje schuiven we aan bij een dame, de Vlaamse Annemie. We raken aan de babbel onder het eten van een bord pasta. Ze is zo enthousiast over Italie dat ze er de laatste jaren vaak met haar man op vakantie komt om telkens een andere streek te verkennen. Siena spreekt haar meer aan dan het zeer drukke Firenze. Een mening die we volledig delen. Wij vertellen over onze tocht en als ze hoort over het sponsorproject - we hebben een flyer mee - geeft ze spontaan een bedrag. Op de Piazza del Campo, het centrum van de stad staan al houten barricaden. Op 2 juli wordt de Palio gehouden, een wedren die twee keer per jaar plaats vindt. De oude stad is onderverdeeld in 17 wijken, waarvan de beste ruiters, gekleed in renaissance-tenue in de kleuren van de wijk, de strijd aanbinden in een race om het plein. Als we de kathedraal willen bezoeken blijkt dat een enorm complex met kerk, baptisterium, museum, crypte. Bovendien is er een ticket nodig om al deze schoonheid te bewonderen. Daar willen we ooit de tijd voor nemen. Siena komt op het verlanglijstje. In een aparte ingang van de kathedraal is een stempelbureautje voor pelgrims. Zo scoren we onverwacht een stempel en de dame wenst ons een goede pelgrimstocht toe. We verlaten de stad door een andere enorme stadspoort en verdwalen in het nieuwe wegennet om de stad. Er is een fruitstalletje en de verkoper vertelt heel duidelijk waar we heen moeten voor Taverne d'Arbia. Het dorpje is inmiddels uitgegroeid tot een overloop gemeente van Siena. Het landschap verandert snel: kale heuvels in okertinten, flets groen en waar grijze klei ondergrond soms doorheen schemert. De meeste bomen zijn verdwenen. Soms een eenzame cipres of een rij cipressen langs de weg naar een boerderij of een gehucht hoog op de heuvel. Een fascinerend landschap in zijn naaktheid! We fietsen door Le Crete. De weg gaat op en neer en er zitten een paar venijnige klimmetjes in. Het is warm in de late namiddagzon. Na een fikse klim, in the middle of nowhere, staat daar B&B Santa Caterina. We bellen aan en kunnen een apartement krijgen voor een nacht. Avond eten is 7 kilometer verderop. Voor ons een probleem. Haar oplossing: ze bezorgt ons spaghetti, tomaten en een fles wijn. We kunnen koken. Er is een droogrek en er staat een stevige wind, dus snel een wasje. We koelen af in het zwembad en drogen in de avondzon. Het avondmaal is basic, net als het landschap waar we op uitkijken. Opruimen en even aanrommelen en onze dag met de meeste (1029) hoogtemeters zit erop.