Mittersheim

Metz-Mittersheim, woe. 3-06-2015 Rond drie uur in de nacht horen we praten en voortdurend getuut als van een een achter uitrijdende vrachtwagen. De straat vol blauw zwaailicht. Met een hoogwerker van de brandweer wordt uit het appartement tegenover een zieke opgehaald en de brancard voorzichtig over het balkonnetje naar beneden getakeld. Na een uur keert de rust weer. Na een ruim ontbijt vertrekken we met de stadskaart in de hand. De temperatuur is aangenaam al is het nog licht bewolkt. De binnenstad komen we vlot uit maar daarna is het zoeken in het parkachtig landschap van de voorstad. Borny is veranderd sedert de uitgave van ons boekje en de mogelijke aanvullingen hebben we niet gelezen. We fietsen door een golfterrein en belanden in de nieuwbouw van een polytechnische hogeschool. Dan brengt de gps redding als aanvulling op ons gidsje en zitten we na een uurtje zoeken op de juiste weg. Vandaag zijn dat landwegen van categorie D. Ze slingeren op en neer door de velden zover we kunnen kijken. Een weids landschap van groene akkers ieder zijn eigen kleur: tarwe, gerst, uitgebloeid koolzaad, bloeiende erwten, sprietjes mais. Af en toe een bosje of bosgebied. Het is de hele dag klimmen of dalen en dat krijgen we elke dag beter in de benen. Ik had met een half oog gelezen dat er weinig te ravitailleren viel. Dat wordt bevestigd. We doorkruisen welgeteld negentien dorpjes, allemaal even prachtig gelegen als rustig maar geen enkele winkel, geen enkel cafeetje. We picknicken in een bos met onze restanten: een appel, een banaan, een ei, koekjes en een krachtreep. Hoewel het landschap weinig verandert, verveelt het geen minuut. Er is zoveel te zien, ook in de bloeiende bermen. Rood van de klaprozen, blauw van de korenbloemen, zandblauwtjes, ereprijs of vergeet-mij-nietjes, dieppaars van de wikke of geel of wit. Zelfs de vele grassen zijn oogstrelend. Van de beloofde wilde dieren doen we het met een dood everzwijntje en een dood vosje in de berm.  Er is ook de ooievaar die foerageert in het gemaaide gras en in het volgende dorp, op een electriciteitspaal een nest heeft met minstens drie jongen. Intussen is de zon doorgebroken en kunnen we een jas uittrekken. Na 90 kilometer fietsen bereiken we Mittersheim, ons einddoel voor vandaag. Bij het eerste cafe stoppen we. Het is ook hotel-restaurant en we krijgen een kamer met uitzicht op een meertje. We krijgen alles wat we nodig hebben. Ook de dorpskerk blijkt open. De pastoor zet een stempel van st. Hubertus in onze pas. Dat kerkje is een verhaal op zich, overvol met beelden en taferelen. Heel aandoenlijk! Na het eten en een avondwandelingetje vallen we als blokken in slaap...