Perl

Wallendorf-Perl, ma. 1-06-2015 Van nacht heeft het geregend en de dag ziet er weer grijs uit. De lange nachtrust heeft ons beiden deugd gedaan. Na een uitgebreid ontbijt en een babbel met de patron over hoe je hier aan de rand van de Eifel een 'Gasthof' begint, horen we een wel doordachte versie van 'Ik vertrek'. We volgen een paar dorpen de loop van de Sauer, al even schilderachtig als het dal van de Our. Dan fietsen we langs de Ernz Noire het Mullertal in. De weg golft door het dal dat steeds smaller wordt tot het riviertje in een kloof van beboste beboste rotswanden een waterval vormt. Dit dal vormt het hart van het Luxemburgse Zwitserland. Bij mij duikelen herinneringen op aan mijn eerste vakantie met Jan en Dilene. Toen hebben we hier ergens gewandeld. Als de weg naar Junglinster afgesloten blijkt volgen we naief de omleiding en klimmen naar een dorpje dat niet meer op onze kaart staat. Een vriendelijke man duidt de weg over een landweg en Heffingen. Met maar een keer verkeerd rijden en een wandelaar die ons weer op het rechte pad wijst, komen we in Heffingen en fietsen kilometers over de hoogvlakte met zijn akkers en weids uitzicht. Dan zijn we in Junglinster. We slaan wat eten in en picknicken in een parkje. De kerkdeur staat uitnodigend open, dus doen we een gebedje in de st. Martinus. De kerk uit de achttiende eeuw is omgeven door een kerkhofje met allemaal grafkruisjes uit die tijd. Apart! De weg naar ons volgende dorp is weer versperd maar we besluiten zelf te kijken of we er doorheen kunnen en het kan. Met lange afdalingen en een paar korte klimmetjes bereiken we de eerste wijngaard en het dal van de Moezel. Via een snelle, steile afdaling komen we in Ehnen, steken een paar kilometer terug de Moezel over en zijn op de Duitse oever, de rustige. Over een breed fietspad volgen we de  Moezel, zeer relaxed rijden tussen het spoor en het brede water. Tegen vijven zijn we in Perl. Dat de dorpskern twee kilometer hoger tegen de bergflank ligt valt even tegen. Maar dan krijgen we waar voor onze moeite en vinden een kamer in het 'Perler Hof'. Op het binnenplaatsje is het gezellig druk en lopen we zo 'Venezia' binnen. Een restaurantje waar we de dag afsluiten met een Italiaanse ovenschotel en een karafje Lambrusco. Jan houdt zich aan de warme chocolade met rum tegen zijn verkoudheid en kruipt in bed. Ik maak een ommetje door het dorp en stuit nog op een waterput, ooit een bron met Keltisch heiligdom. In de achttiende eeuw heeft een over ijverige pastoor er een Quirinus kapel gebouwd. Op TV een jachtprogramma waar we alles leren van hoe je een hert of een zwijn schiet tot het als een smakelijke hap op je bord ligt. 's Lands wijs, 's lands eer!