Rome

Rome, di.30-06-2015 tot vrij. 3-07-2015 Dinsdag. Henriette uit Laren vertelt over haar ervaringen met Italianen als ze als alleen gaande vrouw een bar binnen stapt en Italianen haar even verwonderd aankijken en verder negeren. Nu ze van Assisi naar Rome liep, snoeischaar in de hand, en met een vriendin was het anders. Ze vertelt ook over ontmoetingen met daklozen, met werkloze jongeren die gestudeerd hebben maar niet aan de bak komen omdat ze geen kruiwagens hebben, m.a.w. niet uit de juiste familie komen. Dan vertrekt ze lopend naar Termini om vandaar naar de luchthaven te gaan. We ontbijten met zijn allen en dat levert opnieuw verhalen op, van Nora, het Franse koppel dat vanuit Arles liep, praatgrage Frank uit Wychen, zwijgzame Esther uit Wageningen, de priester-hospitalero uit Los Angeles. Heerlijk dat we 2 nachten kunnen blijven. Zo hebben we tijd ons te orienteren in Rome. Jan dringt erop aan dat we onze terugreis en die van de fietsen regelen. Hoewel ik het met hem eens ben, denk ik meer over hoe Rome bezoeken. We gaan op pad naar de dichtst bijgelegen info. en komen in de Joodse wijk. De vrouw zoekt een ups-centrum en een reisbureautje voor ons op. Het ups-punt ligt in Trastevere, onze wijk, dus wandelen we terug en drinken voor twee euro koffie in afwachting dat het ups-punt opengaat. Nee, voor expeditie moeten we naar de wijk waar we vandaan komen. We lopen terug en nemen het drukke verkeer, de statige gebouwen, het Italiaanse leven in ons op. In de Via de Gesu kan men voor ongeveer 350 euro de fietsen verzenden maar dan moet eerst de exacte maat worden opgenomen. Duurder dan in Compostella maar redelijk, lijkt ons. We boeken de terugreis op vrijdagmiddag. Een betere tijd dan 's morgens heel vroeg naar de verre luchthaven. Tegen de middag is alles geregeld, tijd voor een bezoekje aan de kerk op de hoek, een kerk in Renaissancestijl met weelderig bewerkt plafond in blauw en goud. Een gebedje en dan lunchen in een van de vele tentjes waar we in gesprek raken met twee dames uit Quebec. Leuk en het levert 2,50 euro opvoor Wajir. We lopen naar het sint Pietersplein langs het Farnesepaleis, van dezelfde Alexander als die van twee dagen geleden. De groene heuvel zijn grote tuinen die bij paleizen en herenhuizen van formaat horen. In Vatikaanstad weer ellenlange rijen voor de basiliek. De Friezenkerk vinden we niet. Een meeuw peuzelt een duif op bovenop een van de twee fonteinen. De colonade van Bernini blijkt vier rijen dik en het entree van santa Marta herken ik totaal niet. De Zwitserse garde in vol ornaat staat nu bij een enorm ijzeren schuifhek. Van een security patertje hoor ik hoe we sint Pieter en het vatikaan kunnen bezoeken. We wandelen terug over het fietspad langs de Tiber, weg van het stadslawaai, wel met rijen tentjes die zich klaar maken voor avondvertier. Na drie uur kunnen we weer terecht in het klooster. Opfrissen en de stad in voor een biertje en een aperol spritz in de bar van gisteren. Nee, van hotels en B&B's weet hij niet veel. Ons oog valt op een bord 'Sonino suites' en daar ontdek ik maar liefst drie B&B's boven elkaar. We boeken er twee, elk voor een avond. Er zijn nieuwe pelgrims aangekomen: Lynn met vriendin Angela en Donald. Ze liepen met zijn vieren en kennen elkaar van eerdere wandelingen. Donald van 74 is bijna een beroepswandelaar en denkt al aan zijn volgende tocht. Er is ook een Frans stel dat de paarden in Sienna moest achterlaten wegens blessures. Zij kennen Nora. Verhalen genoeg! We slapen vannacht met negen vrouwen. Ik slaap goed door tot een uur of zes. Woensdag Alle tijd om wakker te worden en naar de gebedsstonde van de zusters te gaan. Ze zijn met vier en ik schuif aan. Ze geven me een getijden boek en ik kan mee bidden en zingen. De geschreven teksten kan ik redelijk volgen en de psalmen zijn me vertrouwd genoeg. Een goede dagopener. Na een sober  en gezellig ontbijt, pakken we om en in. Bij het ups-punt vertelt de baas, die heel moeilijk kijkt, dat de terugreis van de fietsen 750 euro zal kosten. Wat nu? Jan zoekt Soetens op internet en we ontdekken dat we de fietsen op een camping bij Rome kunnen inleveren tegen een schappelijker prijs. De man haalt de prijs met veel verhaal binnen een kwartier twee keer omlaag tot 500 euro. Niet te vertrouwen! Terug naar het klooster waar we, na uitleg, de fiets mogen stallen. We drinken koffie in de bar van gisteren en dan een rondje sight seeing met de open bus, we rijden hele toer mee. Via het Tiberina eiland gaan we terug, eten een hapje en gaan naar ons nieuwe onderkomen. De jonge vrouw zoekt uit hoe we van de camping terug naar Piazza Sonino komen. Voorzien van handleidingen, halen we de fietsen op. Verrassing: er zijn drie Belgische dames aangekomen die willen weten hoe ze hun fietsen thuis krijgen. We zullen hen op de hoogte houden. Langs de Tiber fietsen we tot het pad slecht wordt en gaan we verder halverwege de helling tot aan een brede brug versierd met arenden. Daar fietsen we de Corso di Francia op, een brede verkeersweg met de allure van een snelweg. Na de splitsing en met enige hulp van een aardige man bereiken we de camping. Binnen een half uur staan er vier andere koppels en een eenling om hun fietsen in te leveren. Onze drie tassen gaan in een doos, de fietsen worden gelabeld en gaan de container in. Wij lopen naar Due Ponti, kopen een treinkaartje en krijgen een tweede van een vriendelijke passante.We treinen terug met een Nederlands gezin: pa met dochter en zoon. We stappen over op de bus en doorkruisen de stad, een tweede sight seeing toer. In een levendig straatje achter 'Sonino suites' schuiven we aan tafel. We delen een portie meloen met ham en genieten een scalopino met contorni. Twee straatmuzikanten verhogen de sfeer. Helemaal leuk is dat de vrouw een energiek liedje voor ons zingt als ze onze fooi merkt en van onze fietstocht hoort. De avond zindert. Ik geniet erg van het door de straten zwerven en op deze manier Rome te verkennen. Donderdag Fietsinfo doorgeven aan de dames en de hospitalero, koffie met een broodje en verkassen naar 'A Trastevere da ME', onze laatste B&B. Dan de stad in naar de Piazza Navona,... een groot plein, grootse fontein tegen een nog grootser gebouw en toeristisch. Het Pantheon, een straal zonlicht in een marmeren tempel waar de kerk die erin onder is gebracht een aanfluiting is. De Trevi fontein, is ze het wel? Een fontein in verbouwing, zonder water en te zien door een glazen afzetting. Rome telt 51 kerken. Enkele willen we zien.We gaan naar de Santa Maria Maggiore. Zoveel marmer, in alle kleuren en schakeringen heb ik nog nooit gezien. Koepels met fresco's, een gouden doopvont in verhouding met de kerk en pausen en kardinalen in marmer, zelfvoldaan, nurks, angstig, rustend op hun praalgraven. Er is beslist veel kunst maar ze spreekt me weinig aan op dit ogenblik. Aan de zijkapellen voor gebed kom ik niet toe. In onze stijlvolle kamer houden we uitgebreid siesta en genieten van de luxe. In de warme namiddagzon wandelen we naar de San Nicola in Carcere. Een basiliek gebouwden versierd tussen de twaalfde ende negentiende eeuw met twee rijen zuilen geleend van Romeinse tempels. Ook in de buitenmuren zijn zuilen verwerkt uit de oudheid. We kunnen afdalen naar decrypte voor drie euro en krijgen een folder in goed Nederlands mee. De kerk is gebouwd op drie Romeinse tempels uit de tweede en derde eeuw v. Chr.: een tempel van Janus, een voor de godin-moeder Juno en een voor Spes/Hoop. Wat we vinden is een crypte met kapel uit de zevende eeuw en dan sluip-door-kruip-door-ruimtes met oude stenen  en vloeren en fundamenten van zuilen, ook botten, ik vermoed van mensen. Rome bestaat uit meerdere lagen boven elkaar. Op verschillende plaatsen komen huizen en tempels aan de oppervlakte. Archeologen kunnen er nog jaren hun brood verdienen. Naast de basiliek zijn de bogen van het theatro Marcello. Bovenop zijn huizen gebouwd op hoge muren, duidelijk bewoond. Hoe ze hun huizen bereiken is mij een raadsel. Zo zien we her en der een tempel, fundamenten, zuilen. Het forum, het colloseum en de renbaan zagen we langs komen vanuit de bus. Er staan verschillende oude tempeltjes zomaar in een plantsoentje. De Bocca della Verita (mond der waarheid) staat acchter een hek, zo kunnen we ons warheidsgehalte niet testen. Het grote masker staat bij een basiliek die al vroeg haar hek sluit. We wandelen via het Tiber-eiland terug, aperitieven in de buurtbar en dan is het etenstijd. Op een terras vol leven vinden we een goed plaatsje... onze laatste avond in Rome... Vrijdag We ontbijten eenvoudig op onze kamer want we hebben een afspraak met Rudolf, een priester van de OKK. Hij komt voor een paar weken studie en is gisteren aangekomen. Waar kan je in Rome beter afspreken dan bij het beeld van sint Pieter? Al vroeg zitten we in de bus en we hoeven niet lang te wachten. De rij is kort en eenmaal gescand lopen we de sint Pieter binnen. Prachtig en enorm, geen menselijke norm meer. Priesters in rood  gewaad doorkruisen de basiliek op zoek naar een altaar om de mis op te dragen. Altaren genoeg! We ontmoeten Rudolf en dwalen nog geruime tijd door het schitterend gebouw waar zoveel te zien en te beleven valt. De Pieta van Michelangelo, een gebed marmer, wordt beschermd door een glazen wand. Buiten herken ik de ingang naar santa Martha waar we met de schoolgroep ooit logeerden. Ook de herinnering aan onze audientie bij Paus Johannes XXXIII kwam tot leven. We kuieren terug naar Trastevere met de vraag hoe we onze laatste dag verder zullen doorbrengen. Jan heeft wat rugpijn en wil niet teveel lopen. We hoeven niet zoveel want we zitten tjokvol ervaringen. Eerst koffie met een croissantje, dan zien we wel. De basiliek van Santa Maria in Trastevere is prachtig met haar vele mozaieken, zowel in de koepels binnen als de fries boven de ingang. Ze doet wat byzantijns aan. Een kerk in Renaissance stijl met een marmeren baldakijn boven het altaar en prachtige marmeren vloeren. Er is ruimte voor gebed, een bijzondere kerk. De parochiekerk van de buurt is de basiliek van San Chrisogono. Ook deze basiliek is gebouwd op een oudere kerk, toegewijd aan Chrisogonos, Rufino en Agatha, martelaren uit het vroege christendom.  Over de ondergrondse kerk is een folder, we bezoeken de bovengrondse. Naast de fraaie vloeren, de oudefresco's gered uit de oude kerk is er een moderne kruisweg, geschilderd eind vorige eeuw. Naast de h. Chrisogonos, was er een beelteniss in koper van de h. Giovanni de Matha, stichter van de Trinitariers. Het valt me opdat ik van vele van die Italiaanse heiligen nog nooit gehoord heb. Ik denk: hoe dichter bij het vuur/Rome, des te sneller heilig verklaard. In een zijkapel ligt de zalige Anna Maria Giannetti-Taiga, in een sneeuwwitjes kist. Ze ligt er mooi bij als je dat kunt zeggen van stoffelijk overschot. Alsof ze slaapt, al ruim 175 jaar. In haar biografie lezen we dat ze een toegewijde echtgenote was voor haar moeilijke man, een goede moeder voor haar kinderen, oog had voor de armen, heel devoot en lid van de lekenorde der Trinitariers. Met dit bezoek besloten we het spirituele en culturele deel van onze vakantie. De rest van de ochtend brachten we door in de hortus botanicus met zijn exotische maar vooral schaduwrijke bomen en banken. Een mooie tuin ondergebracht in de tuin van het Palazzo Orsini, een van die rijke en beroemde geslachten die geschiedenis schreven. Heerlijk die luwte op een zeer zonnige zomerdag. We zakken af naar een terrasje waar men koele lucht blaast en lunchen met een lekkere salade. In afwachting van de taxi drinken we een laatste koffie in de buurtbar. De taxi is er tijdig maar we herkennen elkaar niet. Als dat gebeurt brengt hij ons in veertig minuten naar Fiumicino en zien wij de buitenwijken van Rome. Een paar uur slijten met wachten en dan brengt Vueling ons veilig in Amsterdam waar we verwelkomd worden door Dilene, Brian, Naomi en Hannie. We zijn thuis... na een onvergetelijke en schitterende fiets- en pelgrimstocht.

2016 Praag en terug : http://praagenterug.waarbenjij.nu