Amlikon

Waldshut - Amlikon, ma. 8-06-2015 Het is een frisse dag met wat laag hangende bewolking. Bij het ontbijt maken we kennis met een Vlaams stel. Hij fietst 160 kilometer per dag op zijn racefiets en zijn vrouw is mee per auto en fungeert als soigneur. Een allenige fietser heeft zijn bagage, inclusief tent op het stuur van zijn mountainbike gebonden en draagt nog een rugzakje, apart gezicht! Een Nederlands stel dat kampeert heeft 's nachts bezoek gehad van een vos met een fijne neus. Even na negen zijn alle fietsers gepakt en zadel klaar. Goed en wel van de camping steken we de brug over de Rijn over en zijn in Koblenz (Zwitserland). Daar pikken we de Rheinroute weer op die onverminderd mooi door het glooiende dal loopt. Korte klimmetjes en erbij horende afdalingen volgen elkaar op. In Kaiserstuhl nemen we een paar foto's van het stadje. Opvallend is hoe schoon alles eruit ziet: geen verveloos huis, geen rommelig boerenerf. Bij ieder bankje een vuilbak en aan de rand van het bos plastic zakjes voor de hond. Zelfs de koeien zeggen: "We eten gras, geen afval." Voorbij een stuwdam wordt de Rijn veel rustiger. In Eglisau drinken we koffie en foerageren we in een winkel bij een benzinestation. Vele mensen doen er hun inkopen. Als we van een steil grintpad door het bos afdalen rijden we zowat de Rijn in die hier ondiep is en waarop zwanen dobberen als op een grote vijver. Dan volgt een korte maar pittige klim gevolgd door een lange afdaling door het bos en we zijn in het dal van de Thur. Het eerste dorp, Berg am Irchl, is prachtig. Houten huizen met luiken, vele beschilderd en overal bloemen. We lopen het kerkje in en hoewel sober gereformeerd zijn er glasramen met Petrus en Paulus en van de verrezen Christus en als goede herder. Een prima plek voor een gebed. Tegenover ligt een gezellig huis: een ecostation waar men de zorg voor allerlei bedreigde dieren promoot: egels, uilen, roofvogels. Het dal van de Thur is weids en vlak. Waar geen bos is, is ieder plekje benut door akkers of weiland. Elk gewas zijn eigen groene kleur. In de weiden klingelen koeien en zelfs schapen. We picknicken bij de kerk van Andelfingen. De rest van de middag fietsen we op en neer door het boerenland of een bosje. Frauenfeld is een streekcentrum waar het gonst van de bedrijvigheid: er wordt volop gebouwd en gerenoveerd. Net voor ons einddoel rijden we langs een zweefvliegveldje. Mooi om de vliegtuigen vlak voor onze neus te zien opstijgen en landen. In Amlikon hebben we een 'Schlaf im Stroh' op het oog maar die is opgeheven. Van de boer horen we dat er onderkomens zijn voor wandelende pelgrims omdat hier de Schwabenweg langs loopt, een van de vele wegen naar Compostella. Al klimmend door het dorpje zag ik vaag een B&B bordje en met de behulpzame zoon van de eigenares krijgen we daar onderdak. Met een lekkere pizza in de plaatselijke bar zijn we helemaal onder de pannen.